Elk nadeel " hep " zijn voordeel ...

Deze uitspraak van Johan Cruyff  kwam in mij op, om als titel te plaatsen, bij deze rubriek.

De aanleiding werd gevormd door een bezoek aan de Loonse en Drunense duinen, al weer enkele dagen geleden.
Door Natuurmonumenten was een behoorlijke hoeveelheid bos verwijderd en uitgedund om de stuifzanden meer ruimte te geven. Voor mij reden om eens te kijken of er daardoor landschappelijk meer kansen waren ontstaan, om in augustus als de heide weer bloeit, te fotograferen.
Tegelijk was het een prima gelegenheid om eens door het gebied te klunen zonder fotoapparatuur.
Elk jaar bezoek ik wel een aantal heidegebieden in augustus/september als de heide op zijn mooist is.
In augustus wil ik in een verslagje graag enkele gebieden onder de loep nemen.

De heenreis verliep zonder problemen, maar door werkzaamheden aan de weg terug, was ik genoodzaakt de aangegeven omleiding te volgen.
Het trajekt ging nu via Oisterwijk en Moergestel naar het woonadres.
Bij de brug over het kanaal in Haghorst aangekomen kreeg ik spontaan de ingeving om eens langs
het kanaal een kijkje te nemen.
In mijn jeugd ging ik daar vaak met broer en vrienden een hengeltje uitwerpen.
Jaren nadien ging ik dan weer eens een kijkje nemen bij de waterviolier en orchideeën in de omgeving.
Ik was benieuwd hoe de situatie er nu zou zijn en reed het zandpad in.
In plaats van landbouwgebied, was er nu een groot gras- en kruidenveld ontstaan.
Het zag er goed uit en beloofde het nodige voor de toekomst.

Mijn aandacht werd echter opeens getrokken door een grutto, welke luid alarmerend op een weipaaltje naast het zandpad landde.
Ik stopte en de grutto bleef rustig, op zo,n vijf meter afstand, op dit paaltje staan.
Om de tolerantie van de vogel te testen, stapte ik rustig uit de wagen waarop de grutto naar het zandpad vloog en voor me uit liep.
Nu was het besluit snel genomen. Naar huis en apparatuur ophalen!
Niet geschoten, altijd mis, was nu het motto.
Ongeveer een uurtje later was ik weer terug op het zandpad.
In de dekking van een houtwal plaatste ik een 500 mm. tele met camera op het statief.
Rustig liep ik nu het zandpad op, terwijl de grutto al luid roepend kwam aanvliegen en weer landde op een van de paaltjes.
Ondanks de regen en straffe wind, heb ik toch ruim honderd opnamen van de vogel kunnen maken.
Door de zwiepende grashalmen zijn er echter wel veel in de prullenbak terecht gekomen.
Twee dagen achtereen ben ik nog eens terug gegaan, maar geen grutto die zich zo dichtbij liet zien.
Dus dankzij de omleiding, kan ik hierna met drie afbeeldingen van de grutto, het bericht afronden.


Johan Cruyff had dus (weer eens) gelijk!

Tot de volgende keer..
Frans