Tijdens het doorlopen van mijn beeldarchief, constateerde ik dat bijna alle opnamen in liggend formaat, of wel horizontaal gemaakt waren.
In het dia-archief vond ik ook wel, staande c.q. vertikale beelden terug. Daarentegen heb ik digitaal nauwelijks vertikale afbeeldingen gemaakt, omdat tijdens de staande positie van mijn camera, de trillingen van de wegklappende spiegel dan storender zijn, dan in de meest gebruikte, liggende positie. Hierdoor ontstaat meestal meer onscherpte in het beeld. Dus daarom zeer incidenteel toegepast. Met enkele diascans uit het verleden als voorbeeld, wil ik laten zien dat met de keuze voor vertikaal fotograferen van een bepaald motief vaak winst kan worden geboekt ten opzichte van o.a. de compositie.
Ik hoop dat de kwaliteit van de gescande beelden meevalt, want er zijn enkele, behoorlijk oude, "Kodak 64" -jes bij!!
Groetjes Frans
In deze situatie zijn zowel horizontale als vertikale compositie mogelijk. Door de houding van de aalscholver, vind ik hier vertikaal een sterker beeld.
Gelet op de houding van de scharrelaar, ook hier weer het vertikale aspect laten prevaleren.
Horizontaal ingekaderd zou nog veel meer storende takken in beeld gebracht hebben. Vandaar de keuze voor een staand beeld van de nachtzwaluw.
Het spiegelbeeld van de holenduif bepaalde hier volledig de vertikale afbeelding.
De ligpositie i.c. de houding, was aanleiding om voor een staand beeld te kiezen van deze gladde slang.
Als langgerekt element, nodigt de lisdoddestengel, bijna dwingend uit tot een staand beeld van deze boomkikker.
Tegelijk met het oneven aantal vliegenzwammen, versterkt het staande beeld de compositie.
