Korte kennismaking met .....de klapekster

 

Tot 2005 heb ik vol overgave gefotografeerd op diafilm van Fuji waarvan Sensia 100 iso en Velvia 50 iso, het meest werden gebruikt. Enkele diascans heb ik hiervan al in eerdere artikelen opgenomen. In de jaren tot 2005 stond ook de klapekster zeer hoog op mijn verlanglijstje. Vanaf de eerste week in oktober ging ik dan altijd enkele heidegebiedjes bezoeken, om te zien of de vogel al gearriveerd was.
Als broedvogel komt de soort namelijk in Nederland bijna niet meer voor, maar als doortrekker en overwinteraar, liggen er duidelijk betere kansen op waarnemingen. Een eerste waarneming begin oktober is echter geen garantie, dat de vogel als wintergast langer in het gebied zal blijven. Vaker observeren is dus geboden. Blijkt nu dat de vogel meerdere dagen achtereen te zien is, dan nemen de kansen om te fotograferen behoorlijk toe. De vraag is nu alleen nog hoe..? Meestal gezeten op de hoogste uitkijkpunten in het terrein, is er geen beginnen aan. Er achter aan gaan levert eigenlijk ook niet veel op, als dit al mogelijk is. De vogel moet dan maar naar de fotograaf toe komen, maar de vraag blijft..hoe? 
In gedragsbeschrijvingen had ik gelezen, dat klapeksters de eigenschap hebben om gevangen prooien zoals grote insekten hagedissen, kleine vogels en muizen, op te spiesen aan doorns of prikkeldraad. Zo leggen ze een soort voorraadkamer aan voor slechtere tijden. Met deze kennis heb ik toen besloten om eens een dode muis aan een klapekster aan te bieden. Ik plaatste een mobiel camouflagehutje in de buurt van enkele sleedoorns en hondsrozen. De dode muis spieste ik op een doorn van een gunstig staande sleedoorn. Lang hoefde ik niet te wachten. Binnen enkele minuten was de klapekster present. Het kunstje was nu bekend en kon voor de verandering eens toegepast worden op een hondsroos. Ook dat werkte.
Ik was zodoende weer een leuke ervaring rijker. Hierbij een drietal diascans uit het Fujifilm tijdperk.

Groetjes Frans

Even voorstellen .......de gaai

 

Na verloop van tijd, heb ik een zekere sympathie gekregen voor een redelijk schuwe vogel, welke in het verleden nog als "Vlaamse" gaai  werd aangeduid. Sedert enkele jaren heet de vogel tegenwoordig gewoon, gaai. Het schuwe gedrag is vooral ontstaan door de vervolging in het verleden, toen de soort nog niet beschermd was. Dit is inmiddels dus gelukkig wel het geval. Vroeger werd de vogel ook schadelijk genoemd, omdat wel eens geconstateerd werd dat de gaai een vogelnestje plunderde.

Naast dit zogenaamd negatieve gedrag, is de vogel echter bijzonder belangrijk voor de ontwikkeling van gevarieerd bos. In de herfst, als de eikels van de zomereik voldoende zijn ontwikkeld, worden deze door de gaaien volop verzameld en op andere plaatsen, zoals bijvoorbeeld in dennenbossen, in de bosbodem verborgen. Ze leggen dus een noodvoorraad aan voor slechtere tijden. Vooral op de overgang van winter naar voorjaar worden ook de uitlopende kiemen van de eikels graag gegeten. De vogels vinden echter niet alle verborgen eikels terug, zodat zich spontaan zaailingen van de eik kunnen ontwikkelen. Terecht heet de vogel Eichelhäher in Duitsland. Gaaien zijn ook bijzonder waakzaam en bij onraad wordt dit met luide krassende roep kenbaar gemaakt. Andere dieren reageren hier bijzonder alert op.

Ook kunnen ze aardig zingen. Dit is echter alleen op vrij korte afstand te horen. Imiteren kunnen ze als de beste en zelfs na vijftig jaar veldervaring, tuin ik er nog steeds in, als weer eens, de roep van een buizerd wordt nagebootst!

De vogels nemen naast een normaal bad, ook graag een zonnebad.

Door het aanleggen van een vijvertje, is het voor een vogelfotograaf een fijne uitdaging om dit gedrag vast te leggen. In de zomer bij hoge temperatuur, zijn zelfs beide vormen van baden met enig geluk te registreren.

Een handicap is dan wel vaak, het minder fraaie, harde licht.

Ontelbare momenten heb ik genoten van de capriolen van deze fraaie kleurrijke bosvogel.

Door goed begrip van het gedrag, is het gelukt om zeer veel opnamen te maken van "mijn" meest favoriete "fotovogel".

Met enkele plaatjes uit deze collectie, wil ik dat hierna graag demonstreren.

Groetjes Frans

Altijd aandachtig of er iets te halen valt.

Soms wordt de kuif mooi opgezet.

Het vijvertje is al snel de favoriete drinkplaats.

Jong geleerd,  oud gedaan.

Het begin van een zonnebad wordt kenbaar gemaakt.

Steeds wordt weer een betere positie opgezocht.

Schuin hangend met open vleugel en staart, wordt getracht zoveel mogelijk zonnewarmte op te vangen. Net een zonnepaneeltje dus!

Op vaste tijden wordt dagelijks uitgebreid een gewoon bad genomen.

Na een voorzichtig begin, dan toch maar het  "diepe"  in.

Een van mijn betere modellen, nog niet te nat en keurig de kuif omhoog.

Het eikels verzamelen is begonnen.

Enkele extra is wel zo efficiënt !!

Door deze juveniele vogel, zal al dit vertoonde gedrag, nog aangeleerd moeten worden.