maandag 25 maart 2013

Voorkeur voor vertikaal

Tijdens het doorlopen van mijn beeldarchief, constateerde ik dat bijna alle opnamen in liggend formaat, of wel horizontaal gemaakt waren. 

In het dia-archief vond ik ook wel, staande c.q. vertikale beelden terug. Daarentegen heb ik digitaal nauwelijks vertikale afbeeldingen gemaakt, omdat tijdens de staande positie van mijn camera, de trillingen van de wegklappende spiegel dan storender zijn, dan in de meest gebruikte, liggende positie. Hierdoor ontstaat meestal meer onscherpte in het beeld.         Dus daarom zeer incidenteel toegepast. Met enkele diascans uit het verleden als voorbeeld, wil ik laten zien dat met de keuze voor vertikaal fotograferen van een bepaald motief vaak winst kan worden geboekt ten opzichte van o.a. de compositie.

Ik hoop dat de kwaliteit van de gescande beelden meevalt, want er zijn enkele, behoorlijk oude, "Kodak 64" -jes bij!!

 

Groetjes Frans


In deze situatie zijn zowel horizontale als vertikale compositie mogelijk. Door de houding van de aalscholver, vind ik hier vertikaal een sterker beeld.


Gelet op de houding van de scharrelaar, ook hier weer het vertikale aspect laten prevaleren.


Horizontaal ingekaderd zou nog veel meer storende takken in beeld gebracht hebben. Vandaar de keuze voor een staand beeld van de nachtzwaluw.



Het spiegelbeeld van de holenduif bepaalde hier volledig de vertikale afbeelding.



De ligpositie i.c. de houding, was aanleiding om voor een staand beeld te kiezen van deze gladde slang.



Als langgerekt element, nodigt de lisdoddestengel, bijna dwingend uit tot een staand beeld van deze boomkikker.


Tegelijk met het oneven aantal vliegenzwammen, versterkt het staande beeld de compositie.


zondag 24 maart 2013

Over Donald & Katrien...

De wilde eend

Door de gure winterse omstandigheden is het vandaag een mooie gelegenheid om nog eens het beeldarchief door te spitten en een blogje te wijden aan de wilde eend. Door bejaging is de soort behoorlijk schuw en wantrouwig geworden tegenover de mens. In stadsparken van steden valt dit nog wel mee, maar in het buitengebied staan ze meestal redelijk op "scherp".              Mede daardoor een interessante uitdaging dus voor een  vogelfotograaf. Met zijn prachtig groene kop, is de woerd een fraaie verschijning, terwijl het vrouwtje uitgedost is met een perfect camouflagekleed. Gezeten op het nest met eieren gaat ze dan geheel op in de omgeving. Het broedsel bestaat bijna altijd uit tien à twaalf eieren. De verliezen onder de pas uitgekomen kuikens zijn echter  zeer groot, zodat slechts enkele het adulte levensstadium halen. Met een voorzichtige benadering zijn er als fotograaf goede resultaten te behalen. Hierna een simpel beeldverslagje, hetgeen ik in de afgelopen jaren heb kunnen samenstellen.

Groetjes, Frans


Een juveniel eendje op weg naar...


...moeder eend.


Perfect camouflagekleed.


Klaar voor de start.


Een vliegbeeld.


Woerd in prachtkleed.


Continue alert op gevaar.


Soms echter de rust zelve!


Hoogste tijd om een bad te nemen...


Zo gezegd, zo gedaan.


De gebroeders bijeen.


Regelmatig wordt er getwist om de beste plaats.


Twee dominante woerden eindelijk op hun beste plek.


Geen albino, maar "soepeend". Meestal zijn deze bastaarden zeer bont gekleurd. Vanwege het bijna smetteloos wit mag deze vogel de serie afsluiten.


vrijdag 22 maart 2013

G a n z e n p a r a d e

 

Mijn eerste kennismaking met grote groepen ganzen, stamt alweer uit de vorige eeuw. In die tijd, werd in de herfst, bijna jaarlijks een lang weekend doorgebracht op een van de waddeneilanden. Tegenwoordig hoef ik slechts vijf minuutjes te fietsen, om enkele soorten ganzen te zien. Niet alleen als doortrekker of als wintergast, maar ook als broedvogel, zijn de vogels ook hier in Noord-Brabant behoorlijk in aantal toegenomen. Behalve de grauwe gans, kolgans en rietgans kunnen ook steeds meer zogenaamde "exoten" worden waargenomen. Canada ganzen en nijlganzen broeden inmiddels met behoorlijk sukses. In mijn direkte omgeving, kan ik u het Beleven in de gemeente Reusel-de Mierden zeker aanbevelen, om eens ganzen te gaan kijken. Vooral in de herfst en winterperiode, zijn er mooie aantallen te bekijken en soms te fotograferen. Voor andere soorten, zoals rotganzen, brandganzen en eventueel andere, zullen we andere kansrijke gebieden moeten opzoeken. Tot op heden heb ik een drietal soorten kunnen fotograferen en hier ter illustratie bij geplaatst.

Groetjes,  Frans


Een grauwe gans verkent geschikt broedterrein.


Een broedpaar canada ganzen.


Luid roepend wordt gereageerd op soortgenoten.


Nog een "exoot",   de nijlgans.


Een broedpaar nijlganzen tijdens middagdutje.


donderdag 14 maart 2013

Bayrischer Wald

Regelmatig worden op het internet begeleide fototrips en workshops aangeboden naar het Nationalpark Bayrischer Wald. Het beoogde doel is een soort dierenpark met de duitse naam "Tierfreigelände", waarbij met "frei" bedoeld wordt, dat de aanwezige diersoorten, een grote mate van vrijheid genieten. Echt vrij zijn ze dus niet!     Diverse vogels leven in grote volières en de meeste zoogdieren beschikken over zeer ruime afdelingen binnen het 40 hectare grote gebied. Een uitzondering vormen de edelherten en wilde zwijnen, welke tijdens de wandeling wel "vrij" ontmoet kunnen worden. In totaal bevolken 40 soorten vogels en zoogdieren het park.    Aangemoedigd door ervaringen en afbeeldingen van zowel amateur- als topfotografen, besloot ik als "tob"-fotograaf , ook eens een bezoek te brengen.         In oktober 2011 heb ik een week gelogeerd in Landgasthof Euler in Neuschönau op ongeveer 1 km. afstand van het park. Vooraf had ik een beach rolley aangeschaft voor het transport van de twee fotorugzakken en het statief. Op de zeer goede wandelroute van circa 7 km., is dit een perfecte keus gebleken. Het parkeergeld is tevens entreegeld. Van de meegenomen objectieven heb ik uitsluitend de 200-400mm. gebruikt. Veel dieren zijn namelijk op zeer korte afstand te fotograferen, zodat het inkaderen door in- en uitzoomen, ideaal was. Kort samengevat kan ik stellen, dat het niet tegengevallen is. Het is zelfs dermate meegevallen, dat ik er dit jaar weer een weekje ga doorbrengen. Misschien hebben sommige soorten,  jongen gekregen.      Hier foto,s van kunnen maken, lijkt me een leuk extraatje.                                      Van de eerste trip, heb ik enkele hoofdrolspelers, hier onder geplaatst. 


Groetjes, Frans

Europese lynx.


Vrouwtje van de auerhaan.


Europese bruine beer.


Wespendief neemt zonnebad.


Europese wolven.


Europese oehoe.



Europese wilde kat

 

woensdag 13 maart 2013

Mysterieuze moerasbewoner ...de waterral

Naarmate ik door de jaren heen, steeds meer aktief was in een moerassig hoogveengebied, raakte ik meer en meer gefascineerd door enkele onbekende vreemde vogelgeluiden. Vooral in het voorjaar trokken deze de aandacht. Door de dichte vegetatie, bestaande uit gagelstruwelen, wilgenbosjes, riet en pitrus, was het bijna onmogelijk om de producent goed waar te nemen. Uit een gesprek met een expert op vogelgebied werd duidelijk, dat het de waterral moest zijn. Behalve de diverse geluiden dus, nog nooit van gehoord, laat staan gezien. Het repertoir van de vogel bestaat uit allerlei kreunende en grommende geluiden, terwijl ook vaak een reeks, "biek_biek" -geluiden ten gehore wordt gebracht.Ook een soort tromgeroffel werd nu en dan geproduceerd. Het meest extreme geluid deed daarbij sterk denken aan een varken dat geslacht wordt! Hier moest ik het fijne van weten en vergaarde veel informatie uit de Kosmos Vogelmonografie De Waterral van G.H.J de Kroon (1980) Echt een aanrader om te lezen. Gewapend met deze kennis, heb ik de vogel regelmatig geobserveerd. Vooral vanuit een boom lukte dit prima. Meer en meer werd mij de leefwijze van de vogel duidelijk en ben ik erin geslaagd om een aantal diafilms, destijds nog in het filmtijdperk, te belichten. Met drie diascans wil ik hier graag, deze mysterieuze snuiter aan u voorstellen.

Groetjes, Frans



Het mysterie in vol ornaat!



Een, niet vaak waargenomen scene, als extra bonus...



...met dit als resultaat!


dinsdag 12 maart 2013

Korte kennismaking met .....de klapekster

 

Tot 2005 heb ik vol overgave gefotografeerd op diafilm van Fuji waarvan Sensia 100 iso en Velvia 50 iso, het meest werden gebruikt. Enkele diascans heb ik hiervan al in eerdere artikelen opgenomen. In de jaren tot 2005 stond ook de klapekster zeer hoog op mijn verlanglijstje. Vanaf de eerste week in oktober ging ik dan altijd enkele heidegebiedjes bezoeken, om te zien of de vogel al gearriveerd was.
Als broedvogel komt de soort namelijk in Nederland bijna niet meer voor, maar als doortrekker en overwinteraar, liggen er duidelijk betere kansen op waarnemingen. Een eerste waarneming begin oktober is echter geen garantie, dat de vogel als wintergast langer in het gebied zal blijven. Vaker observeren is dus geboden. Blijkt nu dat de vogel meerdere dagen achtereen te zien is, dan nemen de kansen om te fotograferen behoorlijk toe. De vraag is nu alleen nog hoe..? Meestal gezeten op de hoogste uitkijkpunten in het terrein, is er geen beginnen aan. Er achter aan gaan levert eigenlijk ook niet veel op, als dit al mogelijk is. De vogel moet dan maar naar de fotograaf toe komen, maar de vraag blijft..hoe? 
In gedragsbeschrijvingen had ik gelezen, dat klapeksters de eigenschap hebben om gevangen prooien zoals grote insekten hagedissen, kleine vogels en muizen, op te spiesen aan doorns of prikkeldraad. Zo leggen ze een soort voorraadkamer aan voor slechtere tijden. Met deze kennis heb ik toen besloten om eens een dode muis aan een klapekster aan te bieden. Ik plaatste een mobiel camouflagehutje in de buurt van enkele sleedoorns en hondsrozen. De dode muis spieste ik op een doorn van een gunstig staande sleedoorn. Lang hoefde ik niet te wachten. Binnen enkele minuten was de klapekster present. Het kunstje was nu bekend en kon voor de verandering eens toegepast worden op een hondsroos. Ook dat werkte.
Ik was zodoende weer een leuke ervaring rijker. Hierbij een drietal diascans uit het Fujifilm tijdperk.

Groetjes Frans



Even voorstellen .......de gaai

 

Na verloop van tijd, heb ik een zekere sympathie gekregen voor een redelijk schuwe vogel, welke in het verleden nog als "Vlaamse" gaai  werd aangeduid. Sedert enkele jaren heet de vogel tegenwoordig gewoon, gaai. Het schuwe gedrag is vooral ontstaan door de vervolging in het verleden, toen de soort nog niet beschermd was. Dit is inmiddels dus gelukkig wel het geval. Vroeger werd de vogel ook schadelijk genoemd, omdat wel eens geconstateerd werd dat de gaai een vogelnestje plunderde.
Naast dit zogenaamd negatieve gedrag, is de vogel echter bijzonder belangrijk voor de ontwikkeling van gevarieerd bos. In de herfst, als de eikels van de zomereik voldoende zijn ontwikkeld, worden deze door de gaaien volop verzameld en op andere plaatsen, zoals bijvoorbeeld in dennenbossen, in de bosbodem verborgen. Ze leggen dus een noodvoorraad aan voor slechtere tijden. Vooral op de overgang van winter naar voorjaar worden ook de uitlopende kiemen van de eikels graag gegeten. De vogels vinden echter niet alle verborgen eikels terug, zodat zich spontaan zaailingen van de eik kunnen ontwikkelen. Terecht heet de vogel Eichelhäher in Duitsland. Gaaien zijn ook bijzonder waakzaam en bij onraad wordt dit met luide krassende roep kenbaar gemaakt. Andere dieren reageren hier bijzonder alert op.
Ook kunnen ze aardig zingen. Dit is echter alleen op vrij korte afstand te horen. Imiteren kunnen ze als de beste en zelfs na vijftig jaar veldervaring, tuin ik er nog steeds in, als weer eens, de roep van een buizerd wordt nagebootst!
De vogels nemen naast een normaal bad, ook graag een zonnebad.
Door het aanleggen van een vijvertje, is het voor een vogelfotograaf een fijne uitdaging om dit gedrag vast te leggen. In de zomer bij hoge temperatuur, zijn zelfs beide vormen van baden met enig geluk te registreren.
Een handicap is dan wel vaak, het minder fraaie, harde licht.
Ontelbare momenten heb ik genoten van de capriolen van deze fraaie kleurrijke bosvogel.
Door goed begrip van het gedrag, is het gelukt om zeer veel opnamen te maken van "mijn" meest favoriete "fotovogel".
Met enkele plaatjes uit deze collectie, wil ik dat hierna graag demonstreren.

Groetjes Frans


Altijd aandachtig of er iets te halen valt.



Soms wordt de kuif mooi opgezet.


Het vijvertje is al snel de favoriete drinkplaats.



Jong geleerd,  oud gedaan.



Het begin van een zonnebad wordt kenbaar gemaakt.



Steeds wordt weer een betere positie opgezocht.



Schuin hangend met open vleugel en staart, wordt getracht zoveel mogelijk zonnewarmte op te vangen. Net een zonnepaneeltje dus!



Op vaste tijden wordt dagelijks uitgebreid een gewoon bad genomen.



Na een voorzichtig begin, dan toch maar het  "diepe"  in.



Een van mijn betere modellen, nog niet te nat en keurig de kuif omhoog.



Het eikels verzamelen is begonnen.



Enkele extra is wel zo efficiënt !!



Door deze juveniele vogel, zal al dit vertoonde gedrag, nog aangeleerd moeten worden.